Nieuw in de recruitment-sector ervaarde ik een keiharde reality check. Echt het verschil maken in het leven van een kandidaat past niet bij de cultuur van scoren. Om niet langer te ‘kwartetten met CV’s’ lonkt het ondernemerschap. Maar hoe dan? 

Via via regelde ik een afspraak met een van de meest gehaaide recruiters uit het wereldje. Ik wilde leren van zijn succes. Jeroen zat destijds bij een ultiem commercieel bureau met een agressieve verkoopstrategie. 

Nauwgezet nabellen

Jeroen legde de strategie uit. Ze mailden anonieme CV’s – zonder medeweten van kandidaten zelf – naar een bedrijf. Dat gebeurde zonder enige kennis van de behoefte van de potentiële opdrachtgever, de bedrijfscultuur of teamdynamiek. Vervolgens was het een kwestie van nauwgezet nabellen. Blijkbaar werkte dat, want Jeroen scoorde de ene na de andere deal. 

Champagne

Trots vertelde Jeroen me dat hij een wedje had lopen met een kandidaat. Zij zou hem een fles champagne geven als hij het beoogde salaris voor hem wist uit te onderhandelen. Jeroen wist dat hij allang een akkoord had. Toch liet hij de kandidaat tot het einde van de week in onzekerheid om de verlossende woorden dan pas uit te spreken. Op mijn vraag waarom hij dit allemaal deed, was zijn antwoord: “Simpel. Allereerst is mijn kandidaat zo blij met me, dat-ie voor elke carrièrestap bij mij terugkomt. Twee, zo spreid ik het behalen van mijn targets en krijg ik de hoogste bonus. Drie, ik houd er nog een goede fles champagne aan over ook. Lekker begin van m’n weekend!” 

Door de mand

Natuurlijk ging ook Jeroen wel eens onderuit, gaf hij toe tijdens ons gesprek. Zo had hij eens een wethouder benaderd voor een vacature bij een sigarettenfabrikant. Bleek de man fel te lobbyen voor anti-rookbeleid… Jeroen haalde zijn schouders erover op: “Ach, that’s all in the game!”

Terug naar de kern

Vanaf dat moment besloot ik ter voorbereiding op mijn ondernemerschap juist te gaan praten met kandidaten in plaats van recruiters. Ik zoomde in op hun beleving als kandidaat. Wat vind je belangrijk? Wat verwacht je? Tijdens deze gesprekken werd meer en meer duidelijk dat kandidaten steeds tegen een schrijnend gebrek aan oprechte interesse oplopen. Een onpersoonlijke benadering, gedreven vanuit winstbejag of in sneltreinvaart vacatures invullen door de druk vanuit de organisatie. Ik had het met eigen ogen gezien: Barry die op ons kantoor “Give me 5” kwam bulderen elke maand. Jeroen die trots vertelde over weddenschappen met kandidaten. En achteloos zijn schouders ophaalde als hij door de mand valt omdat hij niet met de hoogste empathie geïnteresseerd is wat zijn belangrijkste klantgroep ambieert.

Maar ja, als recruiters geen oprechte interesse tonen voor de mens achter een CV. Alleen maar kijken naar in het verleden behaalde resultaten. Waar zit dan de garantie voor de toekomst? Hoe achterhaal je dan iemands drijfveren? Wat maakt de ander gelukkig? Pas als je de essentie te pakken hebt, kan je voor een fit met de bedrijfscultuur zorgen. Toen ik als corporate recruiter aan de slag ging bij een vooraanstaand bedrijf in healthcare zag ik dat je met recruitment echt het verschil kunt maken.

Ps. Wat vind jij hier eigenlijk van? Hoe maak jij als corporate recruiter, talentenjager vanuit een bedrijf of HR-professional het verschil? Hoe kunnen we dit opportunistische systeem veranderen, welk business model kan het platte cv’s schuiven in de recruitment wereld doorbreken? Met elkaar zoeken we het met elkaar uit in dit gratis, online event.