Mijn eerste week Clubhouse zit erop. Ik ben newbee af. Op een toegankelijke manier meeluisteren met mensen die belangeloos keuvelen over wat hen bezig houdt, dat klinkt als een sympathiek idee. Tot nu toe merk ik dat de focus vooral ligt op; Hoe behaal je meer likes, volgers, klanten en omzet. En Wat zet je daarbij in. Recruiters prevaleren technische oplossingen boven het belang van de kandidaat. Veel How en What, weinig Why.

Daarbij preken sprekers voor eigen parochie. Vandaag stond objectiviteit van AI in assessments buiten kijf. De computer gaat al onze problemen oplossen! Terwijl we zien dat AI wel sneller, maar niet beter is. Menselijk gedrag begrijpen en voorspellen lukt niet. Afgebakende problemen oplossen, zoals een potje schaken, gaat prima. Het gebrek aan gezond verstand is vooralsnog onoverkomelijk. Daarnaast leert AI van regelmaat in enorme verzamelingen gegevens. Dat wordt ingeladen door mensen, die onbewust biased zijn.. In assessment-land schijnen micro-gelaatsexpressie analyse en elektroden op het hoofd de toekomst te zijn.

Maar hoe ervaart de mens al deze FBI technieken? Welk toptalent wil werken bij een bedrijf dat bij het eerste contact al wantrouwt?

De mens centraal stellen.